Koppies erbij en verdedigen
Na een giebelige training op vrijdag stond er zaterdag wederom een spannende wedstrijd op het programma. Daarom benadrukte ik bij de bespreking voor de wedstrijd vooral dat als we met onze koppies niet bij de wedstrijd zouden zijn, dat we hem dan zouden verliezen.
Belangrijkste opdracht was verdedigen, verdedigen, verdedigen. Maak het je mannetje zo lastig mogelijk om vrij te komen. En als we de bal hebben, via de zijlijn de aanval inzetten.
Daar ging het eerste 5tal het veld in. Ieder met een duidelijke taak. Doe waar je goed in bent en doe het samen. Al meteen werd duidelijk dat het inderdaad spannend ging worden. Om en om werden door beide teams de ballen netjes afgemaakt.
2e periode met andere 5 spelers. Hier hetzelfde. Het ging gelijk op.
Wat ik wel zag was dat echt alle 10 de spelers helemaal in de wedstrijd zaten. Ook Kian, die weer aan was gesloten voor zijn 2e wedstrijd van dit seizoen, deed niet onder voor de rest. En Lieneke en Jasper wisten regelmatig het net te vinden met een keurige lay-up, waar we zo veel op getraind hebben de laatste weken.
De gehele eerste helft bleef gelijk opgaan met een maximaal verschil van 4 punten tussen beide teams.
Het bleek niet alleen een spannende wedstrijd, maar ook een wedstrijd van de jump-ballen te worden. Op elke bal die over de grond ging werd vol overgave gedoken en lieten we niet meer los.
De 2e helft. 14-16. Alles kan nog gebeuren. Zelfde boodschap. Koppies erbij en verdedigen. Nou dat deden ze zeker. Wat werd er hard gewerkt, maar vooral ook met veel plezier en als team gebasketbald.
Even moesten we toezien hoe in de 5e periode de tegenstander uitliep tot 6 punten verschil, maar daar lieten wij het niet bij zitten. Zo vochten we ons met scores van Jasper, Tijme en Daan terug tot een 22-22 aan het einde van de 6e periode.
Terwijl de coach en het publiek de zenuwen bijna niet meer in bedwang hadden, bleef het team cool en scherp.
Mede door een fantastische driepunter van Martin stond het met nog 4 minuten te spelen 30 – 24 voor ons!
Laatste periode. Zoals Jasper treffend zei: ,,we hebben nog niet gewonnen”. En zo bleek ook. Want Lieshout kon nog flink naar ons toe kruipen. Gelukkig snapte Tijme wat ik bedoelde toen ik zei: de tijd is van ons. Houd die bal maar in ons team. Hij hield de bal rustig vast en zo verstreek weer een minuut.
In de laatste 5 seconde scoorde de tegenstander nog een laatste keer maar toen konden we toch echt heel hard juichen! Want met een eindstand van 30-29 en een hartslag van 180 voor de coach zijn de punten weer knap in Boxtel gebleven.
