Eindelijk gewonnen, na al die jaren
Het is zaterdag 11 Januari 2020. Een nieuw jaar én een nieuwe speelronde, iedereen begint weer op nul.
De eerste tegenstander is een onbekende, toch weer even spannend!
We reizen af naar Veghel, en… zoeken de sporthal. We zien hem wel,maar kwamen er niet in een keer. Afslagje terug, ook niet, daar was Monkey Town. Ook leuk, maar niet voor nu. Nog eentje terug dan maar, en toen bingo!
Vlug omkleden en snel de zaal in. We gaan lekker warmlopen met onze 8 spelers (Lieneke, Silke, Luuk, Raul, Levi, Jasper, Daan en Jens).
Levi was wat afgeleid door de klimwand bij het veld, maar hij ging toch lekker mee basketballen.
We starten met Lieneke, Jasper, Raul, Luuk en Levi. In onze laatste wedstrijd werd voor iedereen duidelijk dat als we echt goed verdedigen, we ook niet zoveel punten tegen krijgen. Dit zou vandaag ook weer onze kracht worden. Eerst goed verdedigen en vanuit daar gaan aanvallen.
Dit ging gelijk onzettend goed. De eerste periode sloten we af met 0 – 5 mede door een score van Lieneke en een driepunter van Jasper.
Deze goede start moesten we volhouden in de volgende periode. Dat lukte perfect!
Ook de tweede periode stond de verdediging als een huis en hielden we de “0” vast. Mede door verdedigend werk van Silke die gelukkig weer mocht sporten van de doctoren na een operatie. Wij liepen zelf nog meer uit, Jasper en Jens scoorde een paar keer om en om en ook Daan maakte zijn eerste score. Eindstand tweede periode : 0 – 17 en 8 glunderende gezichtjes op de bank, want iedereen kon de winst ruiken!
De derde en vierde periode maakten we in beide periodes 8 punten. Niet alleen Jasper en Jens gooide raak, maar ook Lieneke en Levi wisten meer dan eens het net te vinden en met ook weer een score van Daan.
Bij aanvang van de vierde periode een klein probleem. Twee dames van de tegenstander wilde Lieneke verdedigen, een hoop geduw, getrek en lachen maar ze kwamen er niet uit. Lieneke wilde ook niet kiezen. De coach van JRC opperde steen-papier-schaar aan de tegenstanders en de strijd was toen in 1 keer beslist.
In de vierde periode kreeg ook de tegenstander de bal erin. Bij een stand van 0 – 27 werd het onder luid gejuich van de hele zaal 2 – 27.
De tussenstand bij rust : 5 – 33
Precies als het rugnummer van Jasper, aldus meneer zelf.
De tweede helft verliep vervolgens zoals afgesproken. Blijven werken in de verdediging en proberen iedereen uit het team bij het spel te betrekken. Levi bracht hierdoor Raul in scorende positie, maar zijn bal rolde helaas een rondje over de ring en viel er net niet in. Luuk wist echter met een mooi schotje wel op het scorebord te komen.
Naast Luuk scoorde Levi en Jens aan de lopende band en werd de eindstand 5 – 57.
Na een seizoen vol nederlagen moest deze overwinning natuurlijk gevierd worden in de kantine met iets lekkers.
Dat iedereen blij was mag duidelijk zijn en Lieneke sloot hier af met de mooie woorden: “Eindelijk gewonnen, na al die jaren!”.
